BAB 5: ISU-ISU KEPERHATINAN NEGARA

BAB 5: ISU-ISU KEPERHATINAN NEGARA

ISU-ISU KEPERHATINAN NEGARA

_{5.1 Dasar Malaysia Tentang Hal Ehwal Serantau Dan Dunia}

_Pendahuluan

          _{Kesemua Negara di dunia mempraktikkan premis tersebut dalam penggubalan dasar luar hubunganya dengan Negara lain. Bagi Malaysia,amat penting agar usaha serta langkah yang kita ambil adalah berpandukan objektif menjamin keselamatan serta kemakmuran Negara dan juga menentukan keamanan di rantau Asia Tenggara terus berkekalan. Harus ditekankan bahawa kepentingan Negara kita sebenarnya amat meluas dan tidak hanya tertakluk kepada isu keamanan dan keselamatan semata-mata bahkan melibatakn juaga kegiatan ekonomi Negara.}

          _{Menyedari betapa pentingnya Negara terus maju dan produktif,kerajaan mengamalkan dasar ekonomi terbuka dan bercorak antarabangsa. Sektor pembuatan merupakn tunggak utama ekonomi Negara dan kebanyakan barangan yang dihasilkan adalah untuk dieksport. Sebagai sebuah Negara dagang,Malaysia perlu menjalin hubungan baik dengan dunia luar.}

          _{Kedaulatan Negara merupakan tunggak utama sistem perhubungan  antarabangsa. Oleh itu,pengendalian dasar luar Negara perlulah bercerminkan keadaaan yang sedemikian rupa. Justeru,Malaysia lantang menyuarakan idea di persada antarabangsa. Malaysai juga berkerjasama dengan Negara-negara dunia lain dalam usaha mengutarakan kedudukan kita berasaskan kepentingan Negara.}

_{Objektif Dasar Luar Negara}

_{Secara ringkas, Objektif-objektif dasar luar Negara antara lain adalah untuk menjaga, mempertahankan dan memajukan kepentingan Malaysia di arena antarabangsa. Mempertahankan prinsip menghormati kemerdekaan dan kedaulatan wilayah melalui dasar tidak campur tangan dalam hal ehwal dalaman Negara lain. Menangani perkembangan dan cabaran politik,ekonomi keselamatan dan sosial pada peringkat antarabangsa. Mempertahankan dan memajukan hak kepentingan dan inspirasi Malaysia dalam semua bidang. Memupuk hubungan baik serta meningkatkan kerjasama dengan negara-negara lain.}

_{Peranan Kementerian Luar Negeri}

          _{Kementerian luar negeri ialah sebuah agensi kerajaan yang diberi mandat dan tanggungjawab untuk mengendalikan hubungan luar Malaysia dengan Negara-negara asing. Ini merangkumi perkara-perkara berhubung dengan hubungan politik,hal ehwal keselamatan serta promosi sosial dan kebudayaan. Kementerian ini dipertanggungjawabkan untuk menepati objektif-objektif tersebut,menguruskan hubungan dua hala,hubungan serantau dan pelbagai hala dengan Negara-negara asing dan pertubuhan-pertubuhan antarabangsa. Hubungan ini merangkumi bidang politik,ekonomi dan kebudayaan. Mempromosi pelaburan dan perdagangan dengan Negara-negara asing. Mengendalikan aktiviti-aktiviti sokongan termasuk perkhidmatan,pentadbiran am,kewangan,kaunselor,keselamatan dan komunikasi.}

          _{Misi kementerian luar negeri adalah melindungi dan memajukan kepentingan Malaysia dan menyumbang ke arah suatu komuniti antarabangsa yang adil dan saksama melalui amalan diplomasi proaktif.}

_ASEAN

 5.1.1  Peranan ASEAN

          _{ASEAN telah ditubuhkan pada 8 Ogos 1967, apabila beberapa buah negara termasuk Malaysia menandatangani deklarasi penubuhan Asean di Bangkok. Pengisytiharan ini telah ditandatangani oleh Timbalan Perdana Menteri Malaysia, Tun Abdul Razak Hussein, Menteri Luar Indonesia, Dr. Adam Malik, Menteri Luar Thai, Thanat Khoman, Setiausaha Luar Filipina, Narciso Ramos, dan Menteri Luar Singapura, S.Rajaratnam. Pada dasarnya, Asean mempunyai matlamat yang sama dengan ASA. Ia bertujuan untuk mewujudkan kerjasama yang lebih erat di kalangan Negara anggota dalam bidang ekonomi dan lain-lain. Namun peranan Asean telah berkembang lebih daripada itu. Hubungan diplomatik yang pada asalnya hanya melibatkan tiga buah Negara dalam ASA kini telah berkembang menjadi 10 buah Negara.}

          _{Pada tahun 1984, keanggotaan ASEAN telah bertambah dengan kemasukan negara Brunei Darul Salam pda 7 Januari 1984, Vietnam pada 28 Jualai 1995, Laos dan Myanmar pada 23 Julai 1997 dan akhir sekali Kemboja sebagai ahli ASEAN yang terakhir telah memenuhi misi penubuhan ASEAN pada tahun 1967 di Bangkok iaitu mahu menjadikan ASEAN 10 berjaya dan seterusnya membawa negara-negara di Asia Tenggara kepada satu era yang lebih maju dari segi sosio-ekonomi, politik dan keselamatan serantau.}

_{Walaupun matlamat awal penubuhan ASEAN ialah untuk meningkatkan kerjasama dalam bidang sosial dan ekonomi namun sejak awal penubuhan ASEAN iaitu pada tahun 1967 sehingga tahun 1974 banyak menyentuh tentang bentuk rundingan dan juga kerjasama serantau terutama dalam persoalan politik serantau. Dengan kejatuhan Vietnam Selatan kepada komunis pda tahun 1975 dan diiikuti dengan pencerobohan terhadap kemboja pada tahun 1978 merupakan cabaran yang besar terhadap ASEAN untuk mengorak langkah dalam menangani masalah ini. Oleh itu, satu persidangan di antara ketua-ketua negara ASEAN buat pertama kalinya telah diadakan di Bali, Indonesia pada bulan Februari 1976.}

_{Pertemuan pertama selepas sembilan tahun penubuhan ini telah berjaya menghasilkan dua dokumen yang berkaitan iaitu Perjanjian Persahabatan dan Kerjasama di Asia Tenggara dan Deklarasi Kerukunan ASEAN. Kedua-dua kesetiaan ini adalah memberi tumpuan kepada kestabilan politik serantau seperti usaha membendung ancaman komunis , campurtangan kuasa-kuasa luar selain daripada  menyelesaikan masalah dalaman ASEAN sendiri.  Dengan menwujudkan beberapa kerjasama politik ASEAN seperti pelancaran konsep ZOPFAN, ARF dan Keselamatan serantau menyebabkan negara ASEAN terselamat dari pencabulan hak oleh negara dunia pertama.}

_{Semasa Tun Abdullah Ahmad Badawi menjawat jawatan perdana menteri, beliau telah menggariskan tiga pendekatan baharu Malaysia bagi meningkatkan kerjasama ekonomi dengan ASEAN secara lebih berkesan supaya dapat menjamin rantau ini kekal dinamik dan terus menarik di Sidang Kemuncak ASEAN di Laos tak lama dulu. Tiga pendekatan itu adalah menruskan integrasi ekonomi secara meluas, mengembangkan rangkaian dengan Negara-negara rakan dagang, mempromosikan inisiatif pembangunan serantau.}

_{5.1.2 Peranan Pertubuhan Negara-Negara Islam (OIC)}

          _{Pertubuhan Persidangan Islam (OIC) ditubuhkan pada 25 September 1969 (12 Rejab 1389H) bersempena Persidangan Dunia Islam pertama di Rabat, ibu negara Maghribi ketika memuncaknya serangan ganas terhadap Masjid Al-Aqsa oleh puak  Zionis. Tindakan biadab puak Zionis itu mendorong para pemimpin Islam menubuhkan sebuah pertubuhan antarabangsa bagi memperjuangkan kepentingan umat Islam dalam segenap bidang di seluruh dunia.}

          _{Matlamat utama OIC adalah  untuk menggalakkan keeratan antara ahli negara-negara Islam  bagi menyelaras kerjasama antara negara ahli dalam bidang ekonomi, sosial, budaya, saintifik, dan bidang-bidang lain bagi berusaha untuk menghapuskan perbezaan rasial dan diskriminasi dan menentang kolonial dalam semua bentuk dan  untuk menyokong semua Muslim dalam usaha mereka mempertahankan maruah, kebebasan dan hak negara, membina jambatan antara jurang perbezaan budaya dunia.}

   

_{Peranan Malaysia dalam OIC}

          _{Tunku Abdul Rahman menjadi Setiausaha Agung OIC yang pertama. Malaysia juga menjadi perantara menyelesaikan perang Iran-Iraq.Sumbangan Malysia seperti memberi sokongan kepada Palestin dalam perjuangan menentang Israel. Malaysia diberi kepercayaan menjadi tuan rumah persidangan OIC. Menganjurkan persidangan menentang pengganas di kalangan negara Islam. Memberi tawaran biasiswa kepada pelajar OIC untuk belajar di Universiti Islam Antarabangsa Malaysia (UIAM). Mengesyorkan penggunaan dinar emas di kalangan negara Islam dalam urusan perdagangan.}

_{Pinjaman daripada Bank Pembangunan Islam sangat berguna bagi melaksanakan projek-projek pembangunan untuk kepentingan rakyat. OIC memberikan bantuan kepada Malaysia untuk menubuhkan UIAM. Malaysia mendapat penghormatan daripada negara-negara anggota kerana amat serius memperjuangkan hak dan kebajikan negara-negara Islam.}

_{5.1.3 Peranan KOMENWEL}

_{Pertubuhan Negara-negara Bekas Jajahan British (KOMENWEL)}

_{Pertubuhan ini dibentuk pada tahun 1931. Pertubuhan ini dianggotai oleh  negara bekas tanah jajahan Britain yang merdeka. Anggota pertubuhan ini diantara 54 negara maju dan negara sedang membangun. Sekretariat Komanwel ditubuhkan pada tahun 1965, manakala  beribu pejabat ditubuhkan di London.Pertubuhan ini dapat  membina semangat setia kawan dan mewujudkan kerjasama dalam pelbagai bidang. Selepas merdeka, negara Komawel membantu Malaysia memelihara keamanan dan kedaulatan negara menyekat perjuangan PKM. Secara rasminya, perjanjian pertahanan dengan Britain, Australia dan New Zealand, Negara-negara ini menjanjikan bantuan jika diserang oleh mana-mana pihak. Malaysia juga telah mendapat sokongan oleh Negara-negara maju dalam Komanwel umpamanya pemberian status Skim Keutamaan Am (GSP) bagi barang Malaysia. Dengan adanya skim ini, cukai barangan Malaysia akan direndahkan dan secara tidak lansung akan meningkatkan persaingan barangan Malaysia dengan barangan Negara lain di pasaran luar.}

 5.1.4 Peranan NAM

          _{Matlamat NAM ialah Mengekalkan keamanan dunia. Nam Tidak menyokong blok barat atau blok komunis. Nam juga Mengelak campur tangan asing dalam hal ehwal sesebuah Negara. Menyelesaikan sebarang pertelingkahan antara negara melalui perundingan dan persefahaman.}

_{Nam menghormati hak asasi manusia. Nam Membela kepentingan negara sedang membangun.}

 _{Nam juga Membela isu Palestin. NAM juga melaksanakan kerjasama ekonomi. Matlamat lain ialah membincangkan isu Antartika dan Cadangan menghapuskan dasar apartheid di Afrika Selatan. Pada bulan Februari, Malaysia diberi penghormatan menjadi tuan rumah persidangan. Malaysia kini ialah Pengerusi Sidang Kemuncak NAM ke-13 sehingga tahun 2006 dengan 114 buah negara anggota, iaitu 2/3 daripada jumlah keanggotaan Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu (PBB).}

_{Peranan Malaysia Dalam NAM}

          _{Dalam Sidang Kemuncak Ketujuh di New Delhi 1987, Malaysia telah membuat beberapa usul bagi menjaga kepentingan negara-negara sedang membangun. Mereka membincangkan isu Palestin, kerjasama ekonomi dan isu Benua Antartika. Dalam Sidang Kemuncak Kelapan di Harare(Zimbabwe) 1988, Malaysia mengemukakan cadangan penghapusan dasar Apartheid di Afrika Selatan. Malaysia diberi penghormatan sebagai Naib Presiden dalam Sidang Kemuncak NAM di Belgrade. Malaysia dilantik sebagai ahli Kumpulan 16 yang membincangkan isu kerjasama politik negara anggota.}

_{Malaysia menjadi tuan rumah kepada sidang kemuncak NAM yang ke -13 pada tahun 2003.Antara sumbangan yang terbesar  Malaysia sumbangkan ialah membawa masuk Timur Leste dan Pulau Catalina  ke dalam NAM. Deklarasi Kuala Lumpur  menegaskan tentang usaha menghidupkan NAM dan pernyataan bersama tentang kedudukan Palestin dan serangan Amerika Syarikat terhadap Iraq.}

BAB 4 : PEMBANGUNAN NEGARA
Rancangan Malaysia merupakan rancangan lima tahun pembangunan kerajaan Malaysia. Rancangan lima tahun ini merupakan kesan peninggalan daripada zaman pemerintah British di Tanah Melayu selepas Perang Dunia Kedua. Rancangan lima tahun bermula dengan Rancangan Malaya Pertama, iaitu, dari tahun 1956 hingga 1960. Selepas itu disambung dengan Rancangan Malaya Kedua dari tahun 1961 hingga 1965.

Setelah penubuhan Malaysia pada tahun 1963, rancangan lima tahun ini telah ditukar kepada Rancangan Malaysia (RM) dengan Rancangan Malaysia Pertama bermula pada tahun 1966 hingga 1970. Bezanya ialah perancangan ekonomi sebelumn tertubuhnya Malaysia, tumpuan untuk kali ini dan seterusnya adalah untuk seluruh Malaysia termasukSabah dan Sarawak.



RANCANGAN MALAYA PERTAMA

•  Rancangan Malaya Pertama (1956 – 1960) ialah rancangan pembangunan ekonomi pertama yang dirangka kerajaan Persekutuan Tanah Melayu (Malaya). Melalui rancangan 5 tahun ini, pembangunan negara menjadi sistematik dan teratur selepas merdeka. Rancangan ini diikuti oleh Rancangan Malaya Kedua.
• Rancangan Malaya Pertama dilaksanakan dengan matlamat utama:
• Memajukan sektor luar bandar
• Mempelbagaikan sumber negara supaya tidak terlalu bergantung pada sektor ekonomi.
• Dua buah agensi kerajaan telah ditubuhkan iaitu:
• Rural & Industrial Development Authority (RIDA) - 1953
• Lembaga Kemajuan Tanah Persekutuan (FELDA)
• Pengurusan RIDA (kemudiannya MARA) dan FELDA diletakkan di bawah kementerian Pembangunan Negara dan Luar Bandar.

RANCANGAN MALAYA KEDUA


Rancangan Malaya Kedua (RMK) mempunyai matlamat dan tujuan yang sama seperti Rancangan Malaya Pertama iaitu memajukan penduduk luar bandar untuk merapatkan jurang perbezaan antara kawasan bandar dan luar bandar.

• Matlamat RMK adalah:

1. Meningkatkan taraf hidup penduduk luar bandar
2. Menggalak kepelbagaian tanaman pertanian dan kegiatan perusahaan di luar bandar
3. Menyedia lebih banyak kemudahan sosial untuk kawasan luar bandar
4. Menambah peluang pekerjaan.
5. Mengurangkan pergantungan kepada makanan import.

•  Strategi pelaksanaan Rancangan Melaya Kedua ialah:

1. Merancang pembangunan ekonomi dengan menyediakan kemudahan asas.
2. Membuka lebih banyak tanah untuk pertanian dan penempatan semula.
3. Menggiatkan pemasaran bagi hasil pertanian dan nelayan.
4. Meningkatkan taraf hidup penduduk luar bandar dengan menyediakan peluang pekerjaan.
5. Menambahkan kemampuan merancang oleh FELDA dengan menjalankan projek Johor Tenggara dan Projek Segitiga Jengka di Pahang.
6. Menubuhkan Lembaga Pemasaran Pertanian Persekutuan (FAMA).

RANCANGAN MALAYSIA PERTAMA


Rancangan Malaysia Pertama (RMK1) adalah rancangan pembangunan ekonomi yang pertama dilaksanakan sesudah tertubuhnya Malaysia. Rancangan pembangunan ekonomi selama lima tahun (1966–1970) ini membabitkan seluruh Malaysia termasuk Sabah dan Sarawak. Objektif RMK1 adalah untuk menjaga kebajikan seluruh rakyat, dan meninggikan taraf hidup kawasan luar bandar terutamanya di kalangan mereka yang berpendapatan rendah.

Rancangan ini mempunyai objektif seperti:

• Memajukan ekonomi seluruh negara demi kebajikan rakyat dan seterusnya mengeratkan perpaduan rakyat.
• Meningkatkan pendapatan penduduk yang miskin.
• Membangunkan ekonomi luar bandar.
• Mempertingkatkan lagi usaha ke arah mempelbagaikan ekonomi negara.
• Mengurangkan pengangguran.
• Memajukan sektor perindustrian.
• Tumpuan kepada sektor pertanian dan pembangunan luar bandar

Antara tumpuan khusus RMK1 adalah memajukan sektor pertanian untuk memperkaiki sosio ekonomi penduduk luar bandar. Sejumlah RM450 juta diperuntukkan dengan 25% daripadanya untuk pembangunan luar bandar dan pertanian.


FELDA, agensi yang ditubuhkan untuk membangunkan sosio ekonomi penduduk luar bandar, telah membuka banyak projek tanah sehingga tahun 1966 antaranya Segitiga Jengka di Pahang, Projek Pahang Tenggara dan Projek Johor Tenggara. Projek-projek ini berjaya meningkatkan taraf hidup para petani serta menambah peluang pekerjaan dan mengurangkan pengangguran di luar bandar.

Antara agensi yang ditubuhkan sepanjang RMK1 adalah:

FELCRA ditubuhkan pada tahun 1966 untuk memulih dan memajukan projek tanah kerajaan.
MARDI ditubuhkan pada tahun 1969 untuk membuat penyelidikan tentang pemasaran dan pengeluaran hasil tanaman kecuali getah.
Di bawah RMK1, tanaman-tanaman seperti kelapa sawit, koko dan tebu telah ditanam dengan lebih luas lagi.


Pembangunan industri dan masyarakat pedagang bumiputera


RMK1 menyaksikan penubuhan Majlis Amanah Rakyat (MARA) (distruktur semula dari Rural Industrial Development Authority atau RIDA) yang ditugaskan bagi memajukan, menggalakkan, memudahkan serta menjalankan pembangunan pendidikan, ekonomi dan kemasyarakatan dalam persekutuan dan khususnya dalam kawasan-kawasan luar bandar. Dengan tertubuhnya MARA, pedagang dan pengusaha bumiputera boleh mendapat bantuan kewangan dengan lebih mudah selain daripada institusi kewangan lain seperti bank.

Kerajaan juga meningkatkan kemudahan pengangkutan dan perhubungan serta mewujudkan lebih banyak kawasan industri seperti Tampoi, Petaling Jaya, Batu Tiga, Prai di Semenanjung Malaysia dan Bintawa di Sarawak; serta Likas dan Kepayan di Sabah


RANCANGAN MALAYSI KEDUA DAN KETIGA



Rancangan Malaysia Kedua (RMK2) (1971 - 1975) merupakan satu rancangan pembangunan ekonomi yang diperkenalkan oleh kerajaan Malaysia dengan sasaran melaksanakan Dasar Ekonomi Baru (DEB). Tujuan rancangan ini diwujudkan adalah untuk menyusun semula masyarakat dan mengurangkan penguasaan kaum Cina dan orang-orang asing dalam sektor ekonomi di Malaysia sekaligus memperbaiki kedudukan ekonomi orang-orang Melayu.[1]

RMK2 menggantikan Rancangan Malaysia Pertama (RMP) yang mempunyai tujuan sama iaitu menangani masalah kemiskinan di kalangan orang-orang Melayu. Namun begitu, RMP dilihat kurang berjaya mengatasi isu kemiskinan ini, sehinggakan masalah ini menjadi salah satu penyebab berlakunya Peristiwa 13 Mei pada tahun 1969 apabila rusuhan kaum tercetus di Kuala Lumpur.

Pelaksanaan RMK2 dilihat oleh sesetengah golongan sebagai berlebih-lebihan dalam usahanya meningkatkan penglibatan orang-orang Melayu di dalam ekonomi. Kerajaan kemudiannya mengurangkan penekanan terhadap penstrukturan semula sosio-ekonomi apabila rancangan ini berakhir.

Di Bawah RMK 2 dan RMK 3
·    
 Melaksanakan pembukaan tanah secara besar-besaran oleh KEJORA, KETENGAH, DARA dan KESEDAR.
 Menumpukan kepada penanaman getah dan kelapa sawit.   Memperluaskan peranan agensi pembangunan wilayah
Memberi tumpuan dalam sektor pembangunan industri dan pembangunan bandar baru



RANCANGAN MALAYSIA KEEMPAT


. Rancangan Malaysia Keempat (RMK4) adalah rancangan pembangunan lima tahun Malaysia dari 1981 sehingga 1985. RMK4 masih bertunjangkan Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang mempunyai matlamat membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat.

Strategi di bawah RMK4 untuk membangun sosio ekonomi rakyat adalah:

• Menggunakan dengan lebih berkesan modal, tenaga manusia, teknologi dan sumber lain dalam Malaysia
• Mempelbagai dan mengukuhkan ekonomi melalui peluang-peluang pasaran luar dan dalam negeri
• Meningkatkan daya pengeluaran rakyat dalam semua sektor
• Membuka dan memulih tanah untuk meningkatkan taraf hidup petani dan bidang pertanian
• Mengurangkan jurang perbezaan pendapatan dan pekerjaan kaum
• Menggalak penguasaan modal saham kepada 70% untuk rakyat Malaysia
• Memastikan pembangunan industri
• Kerajaan Malaysia memperuntukkan hampir RM59.6 bilion untuk RMK4 di mana 58% daripada jumlah dibelanjakan untuk pembangunan sektor ekonomi.

RANCANGAN MALAYSIA KELIMA


Rancangan Malaysia Kelima (RMK5) (1986-1990) merupakan rancangan lima tahun ekonomi yang terakhir untuk merealisasikan aspirasi Dasar Ekonomi Baru yang genap 20 tahun pada tahun 1990. Penekanan utama Rancangan Malaysia Kelima adalah untuk meningkatkan sektor perindustrian dengan melonggarkan peraturan mengawal hak milik syarikat dan perlesenan dalam sektor swasta. Selain itu, syarat pelaburan modal asing dilonggarkan untuk meningkatkan pelaburan sektor perindustrian berorientasikan eksport. Pada masa yang sama, kerajaan berusaha meningkatkan kecekapan pengurusan agensinya agar dapat bekerjasama dengan sektor swasta dengan lebih berkesan.

                Di Bawah RMK 5

1.  Meningkatkan sektor perindustrian
2.  Melonggarkan peraturan syarikat dan perlesenan dalam sektor swasta.
3.  Meningkatkan pelaburan dalam sektor perindustrian berorientasikan eksport
4.  Melonggarkan syarat pelaburan asing.
5.  Meningkatkan kecekapan sektor kerajaan agar dapat bekerjasama dengan sektor swasta.
6.  Meneruskan pembangunan kawasan luar bandar
7.  Menitikberatkan penggunaan tanah secara cekap.
8.  Menggalakkan industri desa seperti industri kraftangan.
9.  Memperluaskan kemudahan kredit dan insentif
10.  Pinjaman melalui Bank Pertanian Malaysia dan  Amanah Ikhtiar Malaysia.

RANCANGAN MALAYSIA KEENAM


Rancangan Malaysia Keenam (RMK-6) yang meliputi tempoh 1991-1995, merupakan fasa pertama pelaksanaan Rangka Rancangan Jangka Panjang Kedua (RRJP2), 1991-2000. Dasar Pembangunan Nasional (DPN) yang terkandung dalam RRJP2 menetapkan keseluruhan objektif, strategi dan matlamat yang akan dijadikan panduan kepada pembangunan negara dalam tahun- tahun sembilan puluhan. RMK-6 menjelaskan strategi, program dan projek yang akan dibentuk bagi mencapai objektif DPN.

Teras utama RMK-6 ialah untuk mengekalkan pertumbuhan ekonomi di tahap yang tinggi dan menguruskannya dengan berkesan bagi mencapai pembangunan ekonomi yang lebih seimbang. Penekanan kepada ‘pembangunan seimbang’ adalah berdasarkan kepada kesedaran bahawa sungguhpun terdapat
kemajuan dalam pertumbuhan ekonomi dan pengagihan, pertumbuhan yang mantap memerlukan asas ekonomi yang lebih luas.

Strategi pembangunan seimbang merangkumi dasar-dasar untuk mempelbagaikan asas perindustrian, meningkatkan pembangunan sumber manusia, menggalakkan peningkatan teknologi dan mengurangkan ketidakseimbangan struktur di antara sektor dan antara wilayah di negara ini. Jumlah peruntukan keseluruhan bagi rancangan ini adalah $104 bilion iaitu 56.8% untuk sektor ekonomi, 24.5% untuk sektor sosial, 15.35% untuk sektor pertahanan dan 3.4% untuk sektor pentadbiran.



RANCANGAN MALAYSIA KETUJUH


RMK-7 dilaksanakan antara tahun 1996 - 2000, meliputi fasa kedua RRJP2. RMK-7 disedia berasaskan kejayaan pelaksanaan Rancangan Malaysia Keenam, dan bertujuan membawa negara ke abad ke 21 secara berkesan. Rancangan ini dirangka berasaskan strategi-strategi baru bagi menangani cabaran dan perubahan yang akan dihadapi oleh masyarakat dan ekonomi.

RMK-7 mengekalkan penekanan kepada konsep pembangunan seimbang sebagaimana di dalam DPN. Rancangan cuba mempastikan hasil pertumbuhan ekonomi diagihkan secara saksama kepada semua kumpulan etnik. Antara strategi baru yang dilaksanakan adalah seperti strategi pertumbuhan ekonomi yang didorong oleh pelaburan atau input yang diutamakan dalam rancangan terdahulu kepada strategi pertumbuhan didorong oleh produktiviti. Selain itu, peralihan juga akan dibuat kepada pengeluaran berskala besar bagi eksport oleh industri-industri Malaysia.

RMK-7 juga menekankan kepentingan sumber manusia dengan menambah bidang latihan dan pendidikan. Strategi baru juga dilaksanakan untuk memperkayakan sains dan teknologi. Selain itu, seperti dalam rancangan terdahulu RMK-7 juga menekankan peranan sektor swasta dalam menyumbangkan pertumbuhan ekonomi negara. Walaupun RMK-7 dilancarkan pada saat ekonomi sedang berkembang pesat (1996), namun sepanjang perlaksanaannya rancangan ini akan dikenang kerana telah menghadapi tempoh sukar ekoran kelembapan ekonomi terutama pada tahun 1998.

Rancangan ekonomi terjejas akibat krisis kewangan yang bermula pada Julai 1997. Kerajaan telah mengambil beberapa langkah untuk mempastikan ekonomi negara, juga kestabilan negara tidak terus terjejas seperti penubuhan Majlis Tindakan Ekonomi Negara (MTEN) pada 7 Januari 1998 dan Pelan Pemulihan Ekonomi Negara (PPEN) pada 23 Julai 1998.akian Ke Puncak Emas

Teras RMK-7 adalah untuk meningkatkan pertumbuhan potensi keluaran, memesatkan peralihan struktur dan pembangunan yang seimbang. Dengan persaingan yang lebih besar daripada ekonomi yang baru muncul bagi mendapatkan sumber modal manakala buruh pula semakin berkurangan, tumpuan RMK-7 adalah untuk mempercepatkan peningkatan produktiviti dan kecekapan terutamanya melalui inisiatif sektor swasta. Penekanan yang khusus akan diberi kepada usaha meningkatkan kemahiran, mendalamkan modal dan membangunkan teknologi. Aspek yang penting adalah meningkatkan kecekapan dan produktiviti penggunaan sumber yang akan memperkukuhkan daya saingan negara.


RANCANGAN MALAYSIA KELAPAN


Rancangan Malaysia Kelapan (RMK-8) yang meliputi tempoh 2001 – 2005 merupakan fasa pertama pelaksanaan Rangka RancanganJangka Panjang Ketiga (RRJP3), 2001 – 2010. Dasar Wawasan Negara (DWN) yang juga terkandung dalam RRJP3 menentukan arah pembangunan negara dalam dekad pertama abad ke-21.
RMK-8 menggabungkan strategi, program dan projek yang dirangka bagi mencapai objektif DWN, iaitu pertumbuhan mapan dan pengukuhan daya tahan ekonomi serta mewujudkan masyarakat yang bersatu padu dan saksama. Dasar dan strategi dalam tempoh RMKe-8 memberi tumpuan untuk mencapai pertumbuhan mapan dengan berdaya tahan.

Teras RMK-8 adalah mengubah strategi pertumbuhan daripada strategi yang didorong oleh input kepada strategi yang didorong oleh pengetahuan. RMK-8 akan memberi lebih tumpuan kepada inisiatif sektor swasta sementara sektor awam akan menyediakan rangka dasar institusi yang kondusif serta perkhidmatan berkualiti bagi membantu pembangunan sektor swasta. Dalam usaha meningkatkan daya saing negara, penekanan khusus akan diberi bagi meningkatkan produktiviti dan kecekapan menerusi pembangunan sumber manusia, peningkatan aktiviti dan P&P serta penggunaan teknologi terkini terutamanya ICT.




RANCANGAN MALAYSIA KESEMBILAN


Rancangan Malaysia Kesembilan (RMK9) merupakan rancangan pembangunan Malaysia bagi tempoh 2006-2010. RMK9 dibentangkan oleh Perdana Menteri Malaysia kelima, Datuk Seri Abdullah Ahmad Badawi, di Parlimen pada 31 Mac 2006.
Rancangan pembangunan lima tahun ini diumumkan setelah Malaysia melalui fasa 15 tahun pertama semenjak Wawasan 2020 diumumkan oleh Perdana Menteri ketika itu, Dr Mahathir Mohamad semasa membentangkan Rancangan Malaysia Keenam pada tahun 1991. Seperti rancangan-rancangan pembangunan dahulu, RMK9 bermatlamat untuk terus memacu negara ke arah kemakmuran walaupun Malaysia menghadapi persekitaran dalam dan luar negara yang sukar seperti kesan dari krisis kewangan Asia dan kenaikan harga minyak[1].

RMK9 mempunyai 5 teras utama iaitu:

1. Meningkatkan ekonomi dalam rantaian nilai lebih tinggi
2. Meningkatkan keupayaan pengetahuan dan inovasi negara serta memupuk minda kelas pertama
3. Menangani masalah ketidakseimbangan sosioekonomi yg berterusan secara membina dan produktif
4. Meningkatkan tahap dan kemampanan kualiti hidup
5. Mengukuhkan keupayaan institusi dan pelaksanaan

 RANCANGAN MALASIA KESEPULUH


Rancangan Malaysia Kesepuluh (RMK10) merupakan rancangan lima tahun pembangunan Malaysia bagi tempoh 2011-2015. RMK10 dibentangkan oleh Perdana Menteri Malaysia ke-6, Datuk Seri Najib Razak, di Parlimen pada 10 Jun 2010.

Menurut Najib, RMK10 mengandungi aspirasi Program Transformasi Kerajaan dan Model Ekonomi Baru yang berteraskan pendapatan tinggi, keterangkuman dan kemampanan.
RMK10 menggariskan lima teras strategik ke arah mencapai status negara berpendapatan tinggi dan maju menjelang 2020.

Lima teras ini adalah:

1. Meningkatkan nilai tambah dalam ekonomi negara
2. Meningkatkan keupayaan pengetahuan dan inovasi serta memupuk minda kelas pertama
3. Menangani ketidaksamaan sosioekonomi yang berterusan
4. Meningkatkan tahap dan kemampanan kualiti hidup
5. Mengukuhkan keupayaan institusi dan pelaksanaan negara

DASAR DASAR UTAMA MALAYSIA


DASAR KEBUDAYAAN KEBANGSAAN

Dasar Kebudayaan Kebangsaan diperkenalkan pada 1971 di Malaysia, lahir daripada gagasan Kongres Kebudayaan Kebangsaan anjuran Kementerian Kebudayaan, Belia dan Sukan. Dasar ini bertujuan dijadikan panduan dalam membentuk dan mengekalkan identiti negara Malaysia. Objektif dasar ini adalah untuk memperkukuh perpaduan melalui kebudayaan serta memupuk dan memelihara keperibadian kebangsaan, berteraskan budaya penduduk asli (Melayu) dan agama Islam.[1
Pendekatan ini kemudian digantikan dengan dasar Bangsa Malaysia oleh Mahathir selepas beliau menjadi Perdana Menteri.


DASAR BELIA NEGARA


Pada hari ini 13.12.1985, Dasar Belia Negara yang matlamat akhirnya membina belia untuk kesejahteraan negara diumumkan oleh Menteri Kebudayaan, Belia dan Sukan Datuk Dr. Sulaiman Haji Daud. Dasar Belia Negara telah dirancang sejak 13 tahun lalu. Ianya telah menjadi kenyataan bila mana Kementerian Kebudayaan, Belia dan Sukan dengan Kerjasama Kementerian yang lain, Majlis Belia Malaysia, Majlis Perpaduan Belia Negara dan Institusi-institusi Pengajian Tinggi serta orang-orang perseorangan berganding tenaga dan fikiran menggubal dasar yang penting ini. Dasar Belia ini diwujudkan atas kesedaran bahawa 47% penduduk negara adalah terdiri daripada golongan belia. Dengan jumlah mereka yang ramai ini Kerajaan menyedari para belia boleh menjadi 'force' yang penting dan sumber utama tenaga dan 'asset' yang penting dalam pembangunan negara. Dalam dasar ini dinyatakan pembangunan belia hendaklah berasaskan prinsip-prinsip berikut:-

• Mengamalkan prinsip-prinsip Rukun Negara.
• Mempunyai Semangat Perpaduan dan kesukarelaan dan mengamalkan prinsip autonomi.
• Mempunyai sifat-sifat kepimpinan yang matang dan bertanggungjawab
• Menggalakkan penyertaan dalam proses perancangan negara.
• Mempunyai moral yang tinggi dan sikap yang mementingkan kesihatan dan kecergasan diri.
• Mempunyai taraf keilmuan yang luas dan mendalam.

Datuk Dr. Sulaiman Daud di dalam kenyataannya melahirkan harapan agar Dasar ini dapat membentuk generasi belia yang sempurna, terancang dan bersatu padu. Juga diharapkan Dasar Belia Negara yang diumumkan pada hari ini dalam tahun 1985 menjadi garis panduan yang seragam dan menyeluruh untuk Kementerian Kebudayaan Belia dan Sukan juga pertubuhan belia yang lain dalam mengadakan programnya bagi matlamat pembangunan belia dan cita-cita negara.



 DASAR INTERGRITI NASIONAL


Pelan Integriti Nasional adalah satu pelan atau rancangan yang dirancangkan serta dilancarkan oleh kerajaan Malaysia dengan fokus utamanya untuk menanam dan memupuk budaya etika dan integriti di kalangan semua lapisan masyarakat Malaysia.

Budaya etika dan integriti ini adalah amat penting dalam mana-mana organisasi kerana ia memastikan perlaksanaan apa jua program serta matlamat dicapai dengan baik serta beretika.

Pelan ini membolehkan Kerajaan merancang pelbagai program secara teratur dalam usaha membudayakan etika dan integriti masyarakat. Sebelum ini telah terdapat pelbagai usaha yang dilakukan, tetapi didapati usaha-usaha ini tidak tekal dan tidak menyeluruh dan hasilnya sebilangan besar usaha-usaha ini menemui kegagalan terutamanya dalam usaha mewujudkan sinergi semua sektor. Ini mungkin disebabkan terdapat halangan-halangan seperti sikap individu, kepimpinan sesebuah organisasi, sistem penyampaian atau karenah birokrasi, serta disiplin dan budaya masyarakat itu sendiri dalam melaksanakan satu-satu program.

Skop dan konsep yang dibawa oleh PIN kelihatannya lebih menyeluruh dan holistik dalam memberi panduan kepada setiap komponen masyarakat untuk membudayakan integriti.

Pelan Integriti Nasional ini telah dilancarkan pada 23 April 2004, oleh Y.A.B. Perdana Menteri Malaysia, Datuk Seri Abdullah Ahmad Badawi, selaras dengan cabaran keempat Wawasan 2020 iaitu untuk membentuk sebuah masyarakat yang kukuh ciri-ciri moral dan etikanya, dengan para warganya mempunyai nilai keagamaan dan kerohanian yang utuh, dan ditunjangi oleh budi pekerti yang luhur.

BAB 3: KEMASYARAKATAN DAN PERPADUAN
PENGENALAN      

        Masyarakat majmuk merujuk kepada masyarakat yang berbilang bangsa dalam erti kata yang sebenar adalah bergaul tetapi tidak bercantun.

        Setiap kumpulan mengamalkan agama,adat,kebudayaan,bahasa,fahaman dan cara hidup yang tersendiri.

KONSEP-KONSEP DALAM HUBUNGAN KAUM DAN ETNIK
 Takrif Etnik dan Kaum                                                                              

ETNIK : satu kelompok manusia yang mempraktikkan atau mengamalkan budaya yang hampir sama dari segi aspek adat resam,bahasa,pakaian atau kegiatan ekonomi.

KAUM : pelbagai kaum yang wujud di Negara ini seperti malayu,cina,india,sikh,dan siam.Di Sarawak dan Sabah pula terdiri daripada Melanau,Iban,Dayak,Dusun,Kadazan dan sebagainya.

TAHAP HUBUNGAN ETNIK DI MALAYSIA DARI SEGREGASI KE AMALGAMASI SEGREGASI
Memperlihatkan tahap hubungan antara kaum atau etnik di tanah melayu.Orang Melayu,Cina dan India dipisahkan tempat tinggal dan diberi pekerjaan yang berbeza-beza.Sistem pendidikan ketiga tiga kaum ini juga berbeza.Orang Melayu tinggal di kampung-kampung,pedalaman,dan pesisir pantai.Bekerja sebagai petani dan bersekolah di Sekolah MelayuOrang Cina tinggal di pinggir Bandar dan kawasan Bandar.Bekerja sebagai peniaga serta pelombong dan bersekolah di Sekolah Cina.Orang india tinggal di ladang dan dikawasan estet.Bekerja sebagai buruh dan penoreh getah dan bersekolah di Sekolah Tamil.

AKOMODASI
Proses dimana setiap etnik atau kaum menyedari norma dan nilai yang dimiliki oleh etnik-etnik lain tetapi mereka tetap mempertahankan budaya dan nilai hidup,masing-masing. Formula bagi konsep akomodasi ialah A+B+C=A+B+C

AKULTURASI
Suatu proses pnerimaan unsur kebudayaan dalam kalangan individu atau kelompok dari budaya yang lain Contoh yang berlaku di Malaysia ialah pemberian duit raya oleh orang Melayu semasa hari raya Formula bagi konsep ini ialah Abc+Bac=Cab

ASIMILASI
Proses percantuman dan penyatuan etnik yang berlainan budaya sehingga membentuk satu kelompok budaya dan identiti yang sama Formula bagi konsep ini ialah A+B+C=A(dominan)

AMALGAMASI
Satu proses yang terjadi apabila budaya atau kaum bercampur dan mewujudkan budaya dan ras yang baharu Berlaku melalui perkahwinan campur antara etnik atau kaum Formula konsep ini ialah A+B+C=D(kelompok baharu)



PEMBENTUKAN MASYARAKAT MAJMUK DI MALAYSIA
KOMPOSISI DAN TABURAN PENDUDUK SEBELUM MERDEKA
·      
KAUM MELAYU
Ditafsir sebagai penduduk asal TANAH MELAYU.Bagi negeri negeri di pantai timur Semenanjung,penduduk Tanah Melayu lebih ramai tertumpu kepada kegiatan menangkap ikan dan bertani.Penguasaan ekonomi orang melayu terhadap sector negeri masing masing merosot setelah campur tangan British.Kemasukkan buruh asing secara ramai ramai telah menggalakkan kemunculan Bandar baru seperti TAIPING,IPOH,PORT WELT,TAPAH dan KAMPAR.Kaum melayu kekal di Bandar Bandar tradisi atau perkampungan masing masing.Masyarakat melayu tidak digalakkan untuk menyertai sector ekonomi moden.alasan british ialah agar adat resam dan tradisi dikekalkan dan tidak terganggu.

KAUM CINA
Sebelum kedatangan British bilangan masyarakat cina adalah terlalu kecil dan hanya berniaga sahaja.Pengambilan masyarakat cina diambil secara beramai ramai selepas pengambilan Pulau Pinang oleh British dari tangan Sultan Kedah pada tahun 1786. Selain aktiviti perlombongan,kemasukan orang cina disalurkan melalui aktiviti perladangan lada dan gambir.Dibawa masuk ke Johor melalui system Sistem Kangchu
·    
KAUM INDIA

Penghijrahan berlaku secara besaran mulai tahun 1840-an Bekerja sebagai buruh dan peladang .Sistem yang paling popular dalam usaha membawa masuk buruh india ialan Sistem Kangani.Wujud system dipanggil Sistem Kontrak Di lading getah


ASAS ASAS KEBUDAYAAN MASYARAKAT BERBILANG KAUM DI MALAYSIA
o  KAUM MELAYU

• Penduduk TM,Sabah dan Sarawak,amnya menganut agama Islam.Agama Islam berkonsepkan kepercayaan kepada Tuhan yang satu.Al Quran dan hadith dijadikan panduan

o  KAUM CINA

• Agama dan kepercayaan yang diamalkan ialah TAOISME.Kepercayaan ini telah memperkaya ajaran CONFUCIANISME.Membantu memperluaskan ajaran BUDDHA Confucianisme banyak mengajar ajaran moral

o  KAUM INDIA

• Menganuti agama Hindu
• Ciri-ciri agama Hindu:
• Kepercayaan kepada dewa dewa
• Konsep karma dan kelahiran semula
• Kitab kitab veda

KEBUDAYAAN DAN ADAT RESAM

 KAUM MELAYU

• Menggunakan bahasa Melayu
• Mempunyai dialek2 tertentu
•      2 jenis adat:
• Adat temenggung
• Adat perpatih
• Perayaan2 dan keagamaan
• Aidilfitri
• Aidiladha
• Nuzul Quran
• Maulud Nabi
• Awal Muharam
• Muzik/Tarian
• Wayang Kulit
• Makyung
• Kuda Kepang
• Menora
• Tarian Gamelan
• Adat perkahwinan
• Merisik
• Bertunang
• Pelamin dan bersanding
•     Jenis pakaian
• Sarung
• Pakaian cik siti wan kembang
• Pakaian puteri perak
• Baju kurung teluk belanga
• Baju kebaya labuh
• Baju riau/Pahang

  KAUM CINA

•    Amalan
• Calendar orang cina
• Keinginan mendapat anak pertama lelaki
• Pelajaran
• Upacara pengebumian
•     Perayaan
• Tahun baru cina
• Chap goh mei
• Perayaan ching ming
• Perayaan hantu lapar
• Perayaan kuih bulan

KAUM INDIA

•     Kasta
• Brahmin
• Ksyatria
• Vaisya
• Sudra
•     Perayaan
• Deepavali
• Thaipusam
• Thai ponggal
•     Pakaian
• Sari
• Dhotis
• Vesti
• Kurta

RUSUHAN KAUM 13 MEI 1969

Kaum melayu dan cina. Selepas pilihan raya 1969. Parti tindakan rakyat(DAP) dan gerakan menang

DAP dan Gerakan mengadakan perarakan secara besaran pada 11&12 Mei yang merupakan kesinambungan perarakan jenazah yang dilakukan oleh Parti Buruh

UMNO rasa tercabar kemudian turut buat perarakan sebab Berjaya menubuhkan kerajaan selepas pilihan raya

Rusuhan kaum berlaku di kawasan kuala lumpur dan Selangor dalam jangka masa yang terhad

Jumlah kematian di Selangor seramai 172-196 dalam tempoh darurat.

Tindakan

• Pengistiharaan darurat
• Pembentukan MAGERAN pada 17 Mei 1969
• Penubuhan jabatan perpaduan Negara(JPN)dan majlis muhibah Negara(MMN)
• Penubuhan majlis perundingan Negara(MARPEN)pada 29 Jan 1970

RUKUN NEGARA SEBAGAI SATU STRATEGI PEMANTAPAN PERPADUAN

 LATAR BELAKANG RUKUN NEGARA

1. Satu ideology Negara yang tercipta sebab peristiwa rusuhan kaum
2. Tercetus semasa mesyuarat pertama MPN pada 27 Januari 1970

 OBJEKTIF RUKUN NEGARA

1. Mencapai perpaduan yang erat dalam kalanagn masyarakat
2. Memelihara cara hidup demokratik
3. Membentuk masyarakat yang adil dan supaya kemakmuran dinikmati bersama secara adil dan saksama
4. Membentuk masyarakat bersifat liberal,terutama terhadap kebudayaan masing2
5. Membina masyarakat prograsif dengan sains dan teknologi

  PRINSIP PRINSIP RUKUN NEGARA

1. Kepercayaan kepada Tuhan
2. Kesetiaan kepada Raja dan Negara
3. Keluhuran Perlembagaan
4. Kedaulatan Undang-Undang
5. Kesopanan dan kesusilaan

BAB 2 : PERJUANGAN KEMERDEKAAN DAN PEMBENTUKKAN MALAYSIA

 

2.1  PERJUANGAN KEMERDEKAAN 

DASAR PENYATUAN

 British sudah merancang membentuk Liga Malaya atau Kesatuan sejak tahun 1930-an. Bahkan kalau dilihat dasar desentralisasi yang merupakan langkah pertama untuk memujuk negeri-negeri di luar Negeri-negeri Melayu Bersekutu dijalankan sejak tahun 1990. penaklukan jepun dilakukan dalam masa yang singkat (bermula 8 Disember 1941- 31 Januari 1942) dan pemerintahannya (Disember 1941-Ogos 1945) telah mengejutkan pihak British. Penyatuan pentadbiran dianggap satu bentuk penyelesaian yang munasabah bagi pertahanan Tanah Melayu bagi masa yang akan datang. British berpendapat untuk mengubah dasar dan sruktur Tanah Melayu sebelum perang.Rancangan Kesatuan Malaya telah diputuskan oleh Whitehall. Pada bulan Oktober 1945, kerajaan British menetapkan untuk mengubah tiga dasar utama sebelum perang :

a.       Kedaulatan raja-raja.

b.      Autonomi negeri-negeri Melayu.

c.       Hak istimewa orang Melayu.

      

Pejabat perang dan kolonial merancang untuk membina Tanah Melayu selepas ditakluk semula secara ketenteraan. Dan selepas itu, pentadbiran Tanah Melayu akan diletakkan dibawah pemerintahan tentera. Pemerintahan tentera dianggap masa yang sesuai untuk memaksa dasar-dasar British ke atas Tanah Melayu. Bagi merancang langkah-langkah yang perlu diambil, kerajaan British menubuhkan satu unit khas dikenali sebagai MPU (Malayan Planning Unit). 

RANCANGAN MASA PERANG 

• MPU ditubuhkan pada pertengahan tahun1943 dan diletakkan di bawah Jabatan Timur Jauh Pejabat Tanah Jajahan yang diketuai oleh Edward Gent. MPU diketuai oleh Jeneral Ralph Hone. Pegawai-pegawai yang terlibat dalam unit ini antaranya Mckerron, H.C.Willan, Brigadier A.T Newboult, Kolonel E.V.G. Day dan kolonel M.C Hay. 

• Manakala Victor Purcell diberi tugas untuk meneliti hal ehwal orang cina. MPU meminta pandangan daripada bekas-bekas pegawai tadbirnya bagi membantu penyusunan pentadbiran Tanah Melayu selepas peperangan. Ramai antara mereka yang menghantar memorendum kepada MPU.

• Pada peringkat awal , British berpendapat Negeri-negeri Melayu, Negeri-negeri Selat (kecuali Singapura) dan Borneo British perlu disatukan manakala Singapura diberi status khas. Bagaimanapun menjelang bulan Mac,1943, Borneo British dianggap belum bersedia untuk menyertai kesatuan.Pada bulan Mei 1944 kabinet perang British bersetuju untuk mengubah perlembagaan dan sistem pentadbiran Tanah Melayu sebelum perang. 

• Matlamatnya untuk mencapai keberkesanan permerintahan dan sebagai langkah awal ke arah pemerintahan demokratik. British juga akan menggalakkan penyatuan kaum dalam pemerintahan sebagai langkah awal berkerajaan sendiri. Ralph Hone berpendapat sebelum perlembagaan Malayan Union diperkenalkan, satu perjanjian baru dengan sultan-sultan diperlukan. Masa yang sesuai untuk berunding dengan mengugut ialah sewaktu pemerintahan tentera.

PENTADBIRAN TETERA BRITISH (BMA)

Jepun menyerah kalah pada 15 Ogos 1945. Lord Louis Mountbatten, Pemerintah Tertinggi Pihak British mempunyai kuasa penuh dalam semua bidang dan bertanggungjawab ke atas Tanah Melayu. Tanah Melayu diletakkan dibawah BMA (British Military Administration). Mejar Jeneral Ralph Hone (bekas ketua MPU) dilantik sebagai ketua Pegawai Hal Ehwal Awam manakala Brigadier H.C. Willan sebagai pembantu. BMA ditugaskan untuk mengembalikan kekuasaan British, memelihara undang-undang dan peraturan, mengendalikan sumber manusia dan kebendaan bagi tujuan pemulihan serta membuat persediaan ke arah pemerintahan awam.Pentadbiran tentera di Tanah melayu bermula pada bulan September 1945 hingga Mei 1946. Pada asasnya, pentadbiran ini merupakan organisasi tentera. Walaupun begitu, terdapat juga penasihat, terdiri daripada orang awam. Sebahagian besar pentadbir-pentadbir BMA tidak berpengalaman dalam urusan pentadbiran kerajaan. BMA gagal menangani masalah yang ditinggalkan oleh kesan peperangan. Antara masalahnya :

     a. BMA tidak dapat mengawal tentera-tenteranya 
         yang bertindak sewenang-wenangnya dan melanggar 
         undang-undang. 

   b.BMA menimbulkan kesulitan rakyat dengan
      tindakan segeranya mengumumkan wang 
     Jepun tidak laku. Kesannya rakyat tidak dapat membeli
      barang keperluan dan memberi tekanan ekonomi
      kepada  rakyat.

 c.BMA gagal mengatasi warisan zaman 
   Jepun seperti pasar gelap, penyeludupan, rasuah dan 
   sebagainya.

d.Pergaduhan kaum dan balas dendam berlaku
   secara berleluasa dan BMA gagal menenteramkan keadaan.

Akibat pelbagai masalah, BMA menyerahkan kuasa kepada kerajaan awam pada bulan April 1946. Langkah ini diharapkan  dapat memberi keyakinan baru di Tanah Melayu.

PERLEMBANGAAN MALAYAN UNION 

• Rancangan Malayan Union dibincangkan secara serius pada peringkat kebinet oleh kerajaan Parti Buruh pada bulan Julai 1945. Rancangan kerajaan diumumkan pada bulan Oktober 1945 dan isi kandungannya dikeluarkan pada 1 Januari 1946. Butir-butir perlembagaan dikeluarkan dalam warta kerajaan “ Kertas Putih 6724” bertarikh 22 Januari 1946.

• Menurut perlembagaan Malayan Union negeri-negeri Melayu, Pulau Pinang dan Melaka akan disatukan di bawah satu pentadbiran. British berpendapat kesatuan perlu kerana sebelum ini tiap-tiap negeri menjalankan pentadbiran membuat undang-undang sendiri dan sukar untuk menyerahkannya. 

• Walaupun pemerintahan dipusatkan kerajaan negeri akan diberi kuasa menguruskan hal ehwal tempatan tetapi dengan persetujuan pusat.Ketua pentadbiran kerajaan kesatuan ialah gabenor dengan dibantu oleh  Majlis Eksekutif dan perundangan. Majlis Eksekutif terdiri daripada lima orang ahli iaitu Ketua Setiausaha, Pegawai Negara, Setiausaha Kewangan dan dua orang lagi ahli yang akan ditentukan oleh gabenor. Majlis ini juga dianggotai oleh lima orang ahli tidak rasmi.

• Majlis perundangan mengandungi dua puluh satu orang ahli tidak rasmi , dan ahli rasmi tidak lebih daripada dua puluh satu orang. Dengan ini ahli tidak rasmi akan mempunyai majoriti dalam dewan. Ahli-ahli tidak rasmi akan dilantik mewakili tiga kumpulan kaum utama – (1) melayu (2) Cina dan (3) Eropah, India, Eurasian dan sebagainya. Setiap komponen akan diwakili oleh tujuh orang ahli.

• Negeri-negeri pula mempunyai Majlis Penasihat yang diketuai oleh sultan. Baginda akan melantik ahli-ahli majlis, tetapi mesti mendapat pengesahan gabenor. Majlis ini akan menasihatkan sultan dalam semua perkara berhubung dengan agama Islam dan adat istiadat melayu. Bagaimanapun hal ini mesti dirujukkan kepada Pesuruhjaya Residen dan mendapat persetujuan Residen.

• Majlis Penasihat Pusat yang dipengerusikan oleh gabenor dan dianggotai oleh sultan-sultan akan membincangkan lebih lanjut tentang hal ehwal agama Islam dan adat istiadat Melayu. Jelas gabenor mempunyai kuasa yang selama ini menjadi hak istimewa raja-raja .

• Tanah Melayu mungkin akan diberi kemerdekaan dan Malayan Union dianggap langkah pertama ke arah itu. Kemerdekaan tidak akan diberi selagi kaum-kaum tidak bersatu. Bagi kepentingan imigran, pemberian kerakyatan dilonggarkan kepada semua bangsa manakala hak istimewa orang melayu ditarik balik. Kewarganegaraan akan diberi atas nama Malayan Union. Mereka yang layak mendapat kerakyatan :

   A. Mereka yang dilahirkan di Tanah Melayu dan Singpura.

   

   B. Mereka yang menetap selama 10 tahun daripada 
       15 tahun  yang lalu.

   C. Mereka yang menetap di Tanah Melayu atau 
        Singapura  selama 5 tahun.

   D. Rakyat Btish boleh mendapat kerakyatan 

        Malayan Union  tanpa hilang kerakyatan British.

    E. Mereka yang mengangkat sumpah taat setia kepada Malayan Union.

KEDUDUKAN SULTAN

• Sultan yang naik tahta sebelum perang dan masih memerintah terdiri daripada sultan Johor, Pahang, Perak, Selangor dan Negeri Sembilan. Sultan Selangor pada mulanya disingkirkan oleh pemerintaha Jepun dan digantikan dengan Sultan Musaudin. Apabila British kembali, Sultan Musaudin dibuang di buang ke Pulau Cocos dan Sultan Alam Syah dirajakan semula.

• Sultan yang menaiki tahta pada masa pemerintahan Jepun terdiri daripada Sultan Ali (Terengganu), Raja Syed Hamzah (perlis), Sultan Ibrahim (Kelantan) dan Sultan Badlisyah (Kedah). Pihak British belum membuat keputusan muktamad tentang kedudukan sultan-sultan yang dilantik semasa pentadbiran Jepun. 

• Pihak British mahu menggunakan keadaan ini bagi memastikan sultan-sultan akan menandatangani perjanjian baru jika mahu kedudukan bagunda di iktiraf. Orang yang ditugaskan untuk mendapat tandatangan sultan ialah Sir harold Mcmichael. Sebelum itu, H.C.Willan ditugaskan untuk bersemuka dengan sultan-sultan bagi mengetahui reaksi awal.

MISI MAC MICHAEL

• Sir Harold Mac Michael seorang yang berpengalaman luas dan pernah berkhidmat di Sudan, Sub, Gabenor Wilayah Darfur, Penolong Setiausaha Awam, Gabenor Tangayika (1933-1937) dan Pesuruhjaya Tinggi Palestin dan Trans-Jordan (1938-1944).

            

• Mac Michael tiba di pelabuhan Kelang pada 11 Oktober 1945 dengan kapal H.M.S Royalist. Beliau diiringi oleh H.T Bourdillon dan A.T. Newboult. MacMichael dipertanggungjawabkan oleh Pejabat Tanah Jajahan bagi mendapat perjanjian baru dengan sultan-sultan. 

• Dengan perjanjian baru, kedaulatan negeri-negeri Melayu akan diserahkan sepenuhnya kepada British. Setelah itu, barulah British dapat membentuk perlembagaan Kesatuan Malaya . Mac Michael memulakan misinya ke Johor. Pada18 Oktober 1945, Sultan Ibrahim yang dianggap oleh British sebagai pro-Jepun telah bersetuju untuk menandatangani perjanjian baru. Selepas itu, Mac Michael menghadap

                            

                     i.    23 Oktober- Sultan Alam Syah (Selangor)

                     ii.   31 Oktober- Sultan Abu Bakar (Pahang)

                     iii. 13 November – Yam Tuan Besar Tunku Abdul Rahman. 

                         (Negeri Sembilan)

                     iv.  20 November- Sultan Abdul Aziz. (Perak).

                     v.  2 Disember – Sultan Badlisyah (Kedah).

                     vi.  Raja Syed Putera (Perlis)

                     vii. 17 Disember – Sultan Ibrahim (Kelantan).

                     viii. Sultan ISmail (Terengganu).

• Mac Michael mendapat tentangan daripada beberapa orang sultan terutama Sultan Badlisyah dan Yam Tuan Besar Tunku Abdul Rahman, Negeri Sembilan.
• James Allen berpendapat Malayan Union dirancang kerana sentimen anti-melayu dan sebagai penghormatan kepada orang cina yang menyokong British semasa perang. 

• Pandangan ini disetujui oleh beberapa pengkaji yang beranggapan matlamat Malayan Union ke arah membentuk nasionalisme dan kesedaran Malaya dimana rakyat berbilang kaum akan memberi taat setia. Dan tentunya juga rancangan ini kerah menjayakan dasar dekolonisasi British.

REAKSI BUKAN MELAYU

• Kerajaan british tidak segera menerbitkan Kertas Putih Malayan Union. Berita tentang penubuhannya hanya diketahui melalui siaran radio BBC pada hari Selasa 22 Januari. Berita akhbar dikeluarkan  oleg Reuter. Apabila Kertas Putih dikeluarkan tidak banyak akhbar memberi laporan menyeluruh. Bagi akhbar cina, berita yang lebih menarik ialah mogok umum yang dilancarkan oleh GLU (General Labour Union) di Singapura. Mogok ini diilhamkan oleh PKM.

  

• Terdapat dua kumpulan politik cina – kiri dan kanan. Kumpulan kanan kebanyakannya terdiri daripada ahli-ahli Kuomintang. Sikap mereka dalam kewarganegaraan lebih kepada kerakyatan China. Tanah Melayu hanya negara kedua. Dua tokoh penting kumpulan ini ialah Tan Kah Kiee dan Aw Boon Hwa.  Kumpulan kiri yang diketuai oleh PKM begitu kuat menentang Kertas Putih malayan union. 

• Satu perkara yang tidak disenangi oleh PKM ialah tidak disebut pembentukan kerajaan demokratik dan hak mengundi. Dalam pada itu, PKM bersetuju secara keseluruhannya konsep Malayan. Walaupun perjuangan mereka untuk mewujudkan negara merdeka komunis.

• PKM menganggap Kertas Putih sebagai rancangan penjajahan baru British. Ini diperteguhkan lagi dengan pengekalan Singapura sebagai koloni. Aspek lain yang ditentang oleh PKM ialah keahlian dewan undangan dan eksekutif yang tidak demokratik. PKM mahu diadakan pemilihan umum . 

• Bantahan-bantahan PKM dianggap oleh British sebagai percubaan awal untuk berjuang secara perlembagaan. Slogan kerajaan demokratik hanyalah slogan untuk mencapai kekuasaan. PKM memang berkeyakinan akan menang apabila pilihan raya diadakan.

• Terdapat kumpulan kecil dalam masyarakat cina yang mederate menerima Kertas Putih Malayan Union dan mengkritik beberapa perkara saja. Kumpulan ini menubuhkan Parti Berbilang Kaum iaitu MDU (malayan Demikratik Union) pada 21 Disember 1945. Kebanyakan tokohnya berpendidikan Inggeris. Bagaimanapun MDU akhirnya dipengaruhi oleh komunis dengan kemasukan ahli-ahli PKM dalam parti ini. MDU menuntut beberapa perkara :

       

        I      Kerajaan sendiri dalam lingkingan komanwel.

        II     Hak mengundi untuk semua rakyat yang berumur 21 tahun dan keatas .

        III    Pilihan raya bebas dan pembentukan Dewan  Undangan.

        IV    Persamaan hak untuk semua rakyat “malayan”.

        V     Kebebasan penuh untuk berucap, berhimpun dan  akhbar.

        VI    Reformasi pendidikan.

        VII   Meningkatkan taraf hidup rakyat.

RAKYAT ORANG MELAYU

• Semasa Malayan Union hendak dilaksanakan keadaan di Tanah Melayu tegang. PKM mendalangi beberapa tunjuk perasaan berhubung tuntutan gaji. Ketegangan dan pergaduhan kaum juga berlaku di Johor, Melaka, Pahang, Kelantan, Kedah Perak dan Terengganu. Rakyat Tanah Melayu juga sedang menghadapi masalah-masalah kekurangan makanan. Dalam keadaan sebegini rancangan yang dianggap merugikan rakyat melayu tentu mereka menentang.

      (a) Akhbar-akhbar

       

• Kertas Putih Malayan Union dilihat dengan rasa takut, marah dan curiga. Berbanding dengan akhbar-akhbar bukan melayu, akhbar-akhbar melayu menerbitkan laporan Reauter tentang rancangan British untuk menubuhkan Malayan Union.

• Akhbar-akhbar melayu yang yang lantang menentang ialah Warta Negara (Pulau Pinang), Majlis (Kuala Lumpur), dan Utusan Melayu(Singapura). Akhbar-akhbar ini mendesak orang melayu mengadakan perhimpunan melayu seluruh tanah melayu bagi merapatkan barisan menentang Malayan Union. 

• Akhbar juga mahu orang melayu menubuhkan sebuah badan yang berupa Barisan Bersatu Melayu. Akhbar berperanan menyiarkan berita-berita,komentar dan rencana-rencana menentang Malayan Union tidak lain daripada menimbulkan keburukan. Akhbar majlis pula menganggap orang melayu akan menjadi red indian di Amerika Syarikat dan kaum asli di Australia.

      (b)   Sultan-sultan

• Ada antara sultan yang sudah mengatakan kebimbangan sejak misi MacMichael .Sultan Abu Bakar (Pahang) menyerahkan memorandum kepada Mac Michael yang menyerahkan soal imigresen, pelajaran untuk Orang Melayu, dan hak istimewa orang melayu. Yam Tuan Besar Negeri Sembilan dan Undang Empat juga melahirkan rasa tidak puas hati kepada Mac Michael. Sultan Abdul Aziz (Perak) juga meminta kepentingan orang melayu dipelihara.

• Setelah sultan-sultan menandatangani perjanjian dangan Mac Michael dan setelah bantahan hebat orang melayu beberapa orang sultan telah membuat bantahan kepada kerajaan British. Sultan Badlishah (Kedah) telah menghantar kawat kepada Setiausaha Pejabat Tanah Jajahan. Baginda mengecam perjanjian baru dan cara Mac Michael berunding dan mengugut. 

• Baginda menganggap perjanjian yang ditandatangani tidak sah kerana dipaksa. Pada 30 Januari 1946, Sultan Abdul Aziz (Perak) menghantar protes kepada Lord Marchwood dan Lord Elibank.Sultan-sultan telah bersatu secara tidak rasmi dibawah Sultan Kedah Dan Perak. 

• Ekoran daripada itu, sultan Kelantan, Selangor, Yam Tuan Besar Negeri Sembilan Dan Raja Perlis juga menulis petisyen kepada kerajaan British. Bagi menunjukkan perpaduan Sultan Perak, Kedah, Pahang, Selangor dan Yam Tuan Besar Negeri Sembilan menghantar petisyen bersama kepada Hall. Sultan-sultan tidak membantah dasar British tetapi mahu kepentingan orang Melayu dipelihara.  

    

       (c)  Pertubuhan-pertubuhan Melayu

• Pertubuhan-pertubuhan Melayu yang wujud sejak sebelum Perang Dunia Kedua atau selepas British kembali berkuasa telah menghantar petisyen bantahan ke Pejabat Tanah Jajahan. Surat bantahan yang panjang dihantar oleh Persatuan Melayu dari Kedah dan Perlis.

• Selain menghantar surat bantahan pertubuhan-pertubuhan Melayu juga melancarkan tunjuk perasaan. Antara tunjuk perasaan yang terbesar dilakukan di Kota Bharu pada 15 Disember 1945. Tunjuk perasaan ini dianjurkan oleh Kesatuan Melayu Kelantan dan disertai oleh 10ribu orang sebagai membantah kedatangan Mac Michael. 

• Persatuan Melayu Kedah melancarkan tunjuk perasaan Alor Setar pada Januari 1946 dengan disertai 50 ribu orang. Tunjuk perasaan dianjurkan sekali lagi pada bulan berikutnya.Persatuan-persatuan Melayu bukan sahaja menentang Malayan Union tetapi juga turut mengkritik sultan-sultan yang menandatangani perjanjian Baru. 

• Persatuan melayu di Johor mengkritik Sultan Ibrahim yang menandatangani perjanjian tanpa persetujuan Majlis Mesyuarat Negeri. Ini dianggap bertentangan dengan perlembagaan negeri. Antara tokoh penentang di Johor termasuklah, Dato’ Abd. Rahman Mohd Yassin, Haji Hassan Yunus, Dr. aAwang Hassan dan Dr. Hamzah Hj. Taip.

• Dalam jangka waktu 1945-1948 terdapat beberapa kumpulan radikal melayu sama ada pro atau anti-Malayan Union. Sekumpulan Melayu yang masih memperjuanglan gagasan Indonesia/ Melayu Raya telah menubuhkan Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM). PKMM diilhamkan daripada Parti Nasionalisme Indonesia pimpinan Sukarno. 

• Dalam  kongres tahunan yang diadakan di Ipoh pada 30 November  1945, PKMM menggariskan lapan garis perjuangan. Garis perjuangan PKMM  selari dengan PKM. Ini tidak menghairankan kerana Pengerusi PKMM iaitu Makhtaruddin Lasso sememangnya aktivis komunis Indonesia. Anggota PKMM  terdiri daripada bekas ahli KMM dan KRIS. PKMM menyokong konsep ‘union’ yang dianggapnya lebih radikal dan bersifat republik. PKMM menuntut kemerdekaan dan Dewan Perwakilan yang dipilih. Parti ini menerbitkan akhbar Pelita Malaya danSuluh Malaya.

PERPADUAN MELAYU

• Pada awalnya, pertubuhan melayu tidak bersatu untuk menentang Malaya Union dan perpaduan tidak menguntungkan ke arah pan Melayu Malaya. Editor akhbar Majlis, Mohd Yunus Hamidi mencadangkan supaya Dato’ Onn  Jaafar dilantik menjadi pemimpin kongres Melayu Se-Malaya manakala beliau yang juga setiausaha Persatuan Melayu Selangor ditugaskan untuk mengajak persatuan-persatuan lain menerima Dato’ Onn.

• Dato’ Onn memulakan kempennya menentang Malayan Union di Johor menerusi pertubuhan Pergerakan Melayu Semenanjung Johor. Akhbar Warta Negara mencadangkan satu kongres Melayu diadakan bagi mengatasi masalah perpecahan Melayu. Salah satu cadangan mengatasi masalah perpecahan dan ke arah perpaduan, orang Melayu memerlukan kepimpinan yang kuat. Orang yang ditunjuk untuk mengetuai orang Melayu ialah Dato’ Onn. Ini dicadangkan oleh editor akhbar Majlis pada 12 Januari 1946.

• Dato’ Onn mencadangkan supaya Kongres Melayu Se-Malaya diadakan di Melaka kerana dianggap tempat paling bersejarah. Namun ramai yang mencadangkan Kuala Lumpur sebagai tempat persidangan kerana lebih sesuai dari segi kemudahan. Jawatankuasa Kongres dipilih daripada Persatuan Melayu Selangor dan dipengerusikan oleh Zaaba. Kongres Melayu Semenanjung diadakan pada 1 Mac 1946 selama 4 hari di Kelab Sultan Sulaiman yang dipengerusikan oleh Hishamuddin. Seramai 200 orang perwakilan yang mewakili 41 pertubuhan yang hadir.

• Kongres menekankan dua perkara. Pertama, usaha menubuhkan Pergerakan Kebangsaan Melayu dan Kedua ialah, kempen menentang Malayan Union. Semua perwakilan bersetuju jika rancangan Malayan Union  digagalkan maka pembentukan organisasi kebangsaan yang berkesan diperlukan.  Dan matlamat ini akan hanya dicapai melalui perjuangan.

• Dato’ Onn telah dilantik sebagai Pengerusi Kongres. Seorang perwakilan, Dato’ Hamzah Abdullah mencadangkan nama “Pertubuhan Melayu Bersatu”. Cadangan ini disokong oleh Tuan Mohd Arus Lafaz dan meminta ditambah perkataan “Kebangsaan”. Kongres bersetuju dengan nama “Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu” atau ringkasnya PEKEMBAR. Bagaimanapun pertubuhan ini lebih dikenali sebagai UMNO. Sebuah jawatankuasa dibentuk untuk merangka peraturan dan perlembagaan.

• Apabila Kongres kedua diadakan di Johor Bahru pada 11 dan 12 Mei, penubuhan UMNO diterima.Dato’ Onn dilantik sebagai presiden dan Panglima Bukit Gantang sebagai Pemangku Setiausaha. Dalam kongres ini, enam resolusi diputuskan berhubung dengan perlembagaan. Kongres telah menghantar telegraf kepada Perdana Menteri Britain dan kumpulan-kumpulan yang bersimpati di England.Sehari sebelum Malayan Union dirasmikan dan pelantikan gabenor, pemimpin-pemimpin kongres Melayu mengadakan sidang tergempar dan merancang memboikot pelantikan gabenor.

• Sultan-sultan yang menginap di Hotel Stesyen, Kuala Lumpur untuk hadir di upacara rasmi pelantikan gabenor didatangi oleh pemimpin-pemimpin kongresdan baginda-baginda telah bersetuju untuk tidak hadir di upacara yang diadakan pada 1 April.

SOKONGAN MELAYU

• Kempen orang Melayu menentang Malayan Union mendapat simpati daripada beberapa orang bekas pegawai MCS yang penting. Banyak telegram dihantar kepada pegawai-pegawai berkenaan untuk mendapat sokongan. Antara mereka yang bersimpati termasuklah Frank Swettenham dan Richard Windstedt. Kedua-dua mereka berpendapat pentadbiran Tanah Melayu sebelum peperangan telah memberi sumbangan yang besar. 

• Oleh itu, perubahan struktur yang terlalu besar tidak diperlukan. George Maxwell yang mulanya menyokong Malayan Union kemudiannya menentang apabila detail tentangnya dikeluarkan. Dua perkara yang tidak disenangi ialah soal kewarganegaraan dan bentuk kesatuan.

• Bantahan-bantahan di London menyebabkan Pejabat Tanah Jajahan menjemput bekas-bekas pegawai untuk berbincang. Mereka mewakili pro-Melayu, Cina dan berkecuali. Kuampulan pro-Melayu lebih ramai dijemput termasuklah Laurence Guillemard, Andrew Caldecott, R.O Winstedt, Sir Cecil Clementi, Frank Swettenham dan George Maxwell.

TAMATNYA MALAYAN UNION

                                          

• Akibat bantahan orang Melayu, kerajaan British menghantar Kapten L.D. Grammans dan Lt. Col. D.R. Rees-Williams untuk meninjau keadaan di Tanah Melayu. Setiap tempat yang mereka lawati disambut dengan tunjuk perasaan anti-Malayan Union. Kerajaan British kemudiannya bersetuju berunding dengan wakil-wakil sultan dan UMNO dalam usaha merangka satu persekutuan baru. Skim persekutuan yang dicadangkan menamatkan Malayan Union.

                   

    2.2 PEMBENTUKKAN MALAYSIA

• Pada fakta awalnya, idea penubuhan MALAYSIA ini dicetuskan oleh Tunku Abdul Rahman dalam satu majlis Jamuan Persatuan Wartawan-wartawan Luar negeri Asia tenggara di Singapura pada 27 Mei 1961. Idea     itu kemudiannya berjaya direalisasikan kemudiannya pada 16 september       1963. Penggabungan 11 negeri di Tanah Melayu dan dua buah negeri di         Borneo iaitu Sabah dan Sarawak. 

• Ini turut menggabungkan pelbagai dokumen termasuk Rang Undang-Undang Malaysia iaitu Akta Malaysia 1963 dan juga syarat-syarat penyertaan dan peraturan perlembangaan terhadap Sabah, sarawak yang dikenali sebagai syarat 20 Perkara. Perjanjian Malaysia juga tertakluk kepada kemahuan negeri-negeri ini bagi membentuk Malaysia yang dianggap sebagai satu gabungan rakan-rakan kongsi yang bersatu padu untuk membentuk sebuah negara baru dengan ciri-ciri masing-masing.

• Namun begitu, sebelum pembentukan Malaysia, satu siri perbincangan dan penyiasatan telah diadakan di antara bulan Mei 1961 dengan tarikh penubuhan Malaysia berhubung denagn syarat-yarat yang sesuai untuk persekutuan bagi menjamin kepentingan negeri-negeri Melayu termasuk Sabah, Sarawak yang pertama kali bergabung dengan Malaysia 

• Peringkat awal perkara telah dibincangkan oleh para pemimin dari lima buah negeri iaitu Tanah Melayu, Singapura, Borneo Utara, Sarawak dan Brunei dalam Mesyuarat Persatuan Parlimen Komanwel Serantau yang diadakan di Singapura pada bulan Julai 1961. Ekoran daripada mesyuarat ini, pada bulan Febuari 1962, sebuah Jawatankuasa Perunding Perpaduan Malaysia (MSCC) telah mengeluarkan sebuah memorandum yang menyokong Malaysia dan memperlihatkan beberpa syarat am untuk Persekutuan. 

• Sebuah suruhanjaya penyiasatan juga telah dibentuk pada Januari 1962 iaitu Suruhanjaya Cobbold berikutan lawatan Tunku Abd. Rahman ke London pada bulan Oktober 1961. Suruhanjaya ini dipengerusikan oleh Lord Cobbld iaitu bekas Gebenor Bank England. Sementara ahli-ahlinya terdiri daripada Dato' Wong Pow Nee dan Mohd Ghazali Shafie yang dilantik oleh kerajaan Tanah Melayu dan Antony Abell serta Watherston bai mewakili kerajaan British.

• Tujuan penubuhan suruhanjaya ini adalah untuk meninjau pendapat penduduk Sabah dan Sarawak tentang gagasan Malaysia dan menerima lebih 2200 memorandum dari pelbagai pihak. Mengemukakan laporan pada bulan Jun 1962.

                            

• Hasil daripada tugas yang dijalankan ini didapati lebih kurang 80% penduduk Sabah dan Sarawk menyokong penubuhan Malaysia iaitu kebanyakan terdiri daripada Bumiputera dan 20% menenteng. Laporan ini diperolehi setelah suruhanjaya ini Telah menemui 4000 orang dan menerima tidak kurang dari 2200 pucuk surat dan memorandum daripada parti-pati politik, ahli-ahli mesyuarat kerajaan dan undangan, pembesar-pembesar, anak-anak negeri dan pemimpin kaum, lembaga bandaran, majlis bandaran, pemimpin-pemimpin agama, kesatuan sekerja dan sebilangan besar orang ramai. 

• Majoriti rakyat Sarawak dan Sabah bersetuju menertai Malaysia, menerimapakai Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1957, menerima Islam dan bahasa Melayu sebagai agama dan bahasa rasmi.

• Suruhanjaya Cobbold telah mengsyorkan supaya Perlembagaan Tanh Melayu yang ada dijadikan asa bagi membentuk perlembagaan Persekutuan Malaysia yang baru. Namun, beberapa pindaan perlu digubal untuk disesuaikan denga kemasukan negeri-negeri baru ke dalam Persekutuan. sehuibungan itu, jaminan-jaminan mustahak perlu dibuat bagi memastikan kepentingan khas negeri-ngeri Borneo terjamin. 

• Oleh itu, negeri Sabah dan Sarawak diminta menyediakan laporan mereka untuk meyertai Malysia. Laporan ini dikaji oleh satu jawatankuasa yang diwakili oleh kerajaan Persekutuan Tanah Melayu, Britain, Sabah dan Sarawak. Maka terbentuknya satu jawatankuasa yang dikenali sebagai jawtankuasa Antara-Kerajaan atau Inter-Governmental Ccommittee pada bulan Ogos yang diberi tugas untuk menyusun perlembagaan Persekutuan yang baru dan perlindungan khas untuk Borneo Utara dan Sarawak.

• Jawatankuasa ini dipegerusikan oleh Lord Landsdowne dan timbalannya ialah Tun Abdul Razak. Anggota lain terdiri daripada Donald Stephen, Abang Haji Mustaffa, Temenggung Jugah, seorang wakil Britain dan seorang wakil Persekutuan Tanah Melayu. Sebanyak lima buah jawatankuasa kecil berkenaan hal-hal perlembagaan, kewangan, undang-undang, perkhidmatan awam, dan membentuk kerajaan Persekutuan Malaysia diwujudkan untuk mempertimbangkan hal ini.

• Sementara Sabah dan Sarawak mula mengkaji untuk membuat beberapa tuntutan yang munasabah untuk menjaga kepentingan mereka sebagai Bumiputera sebelum memasuki Malaysia. Tuntutan ini dikenali sebagi 20 Perkara Sabah dan ia merupakan syarat-syarat Borneo Utara memesuki Malaysia. Kebanyakan syarat-syarat ini diterima oleh IGC dan telah dimasukkan di dalam Perjanjian Malaysia.

Tuntutan 20 Perkara Sabah Dan Kepentingan Kepada Sabah Dan Sarawak

• Tuntutan 20 Perkara Sabah merupakan memorandum MSCC yang diusulkan oleh USNO, UNKO United Parti, Demokratik Parti dan United Pasok Momogun Organisation dan isinya adalah soal perlindunagan dan syarat-syarat Borneo Utara dan Sarawak menyertai Malaysia terutama dalam hal-hal kebebsan agama, bahasa-bahas lain (selain Melayu), migrasi dan kepentingan-kepentingan Bumiputeranya.

 Perkara satu - Agama -Di dalam tuntutan 20 perkara disebut:

• " walau pun tidak ada banthan terhadap agama Islam menjadi agama rasmi Malaysia, tetapi tidak ada agama rasmi di Sabah dan Sarawk. Oleh itu, hendaklah diadakan jaminan untuk kebebsan agama."

• Setiap orang berhak menganuti dan mengamalkan agamanya dan tiap-tiap kumpulan agama adalah berhak menguruskan hal-hal agamanya sendiri, menubuh dan menyelenggara yayasan bagi maksud-maksud agama dan memperolehi serta memegang dan mentadbir mengikut undang-undang. Semua kebebasan di atas juga tidak membenarkan apa-apa prbuatan yang berlarutan dengan undang-undang atau mengenai ketaatan awam, kesihatan awam atau akhlak.

• Bagi menjamin kebebasan agama ini terdapat undang Persekutuan yang memberi bantuan kewangan kepada Institusi Islam atau pekerjaan Islam, maka peruntukan yang seimbang juga diberikan kepada tujuan-tujuan kebajikan masyarajat di wilayah-wilayah Borneo iaitu Sabah dan Sarawak.

       

Perkara dua- Bahasa ( Perkara 152 dalam perlembagaan)

• " bahasa Melayu hendaklah menjadi bahasa Kebangsaan Persekutuan. Bahasa Inggeris akan terus digunakan untuk tempoh sepuluh tahun selepas hari Malaysia. Bahasa Inggeris hendaklah menjadi bahsa rasmi Borneo Utara untuk semua tujuan baik pada peringkat negeri mahupun Persekutuan had tempohnya. ( 20 perkara-16) berdasarkan perkara ini, Bahasa Melayu hendaknya menjadi kebangsaan Persekutuan dan Bahas Inggeris terus digunkan untuk temph sepuluh tahun selepas hari Malaysia di Saah dan Sarawak. 

• Sementara itu juga Bahasa Inggeris menjadi bahasa rasmi bagi Sabah dan Sarawak untuk semua tujuan baik di peringkat negeri mahu pun peringkat persekutuan. syarat ini, telah diterima oleh semua IGC dan telah pun mendapat tempat dalam perlembagaan dalam perkara 152. Syarat ini, dikemukakan kerana bahasa boleh digunakan sebagai alat menyatupadukan rakyat pelbgai kaum dan pelbagai sukuan terutama di Sarawak dan Sabah.

Perkata tiga- Imigrasi

• " kawalan kemasukan orang ke mana-mana kawsan di Malaysia dari luar adalah terletak di bawah kuasa kerajaan Pusa tetapi kemasukan ke Borneo Utara perlu mendapat kelulusan kerajaan Negeri. Kerajaan Persekutuan tidak boleh mengahklang kemasukan orang ke Borneo Utara untuk tujuan keraja Negeri kecuali atas sebab keselematan. Borneo Utara hendaklah mempunyai kuasa yang tidak terbatas bagi mengawal pergerakan orang-orang dari kawasan kawasan lain di Malaysia ke dalam Borneo Utara , selain daripada yang bekerja dengan kerajaan Persekutuan di Borneo Utara. 

• imigrasi hendaklah tetap dalam senarai Persekutuan tetapi undang-undang hendaklah digubal oleh Parlimen untuk menentukannya, kecuali perkara-perkara tertentu, seperti permintaan masuk ke negeri-negeri Borneo ini mestilah diluluskan oleh negeri-negeri berkenaan.

• Undang-undang ini tidak boleh dipindah atau dihapuskan melainkan dengan persetujuan negeri -negeri tersebut. Borneo Utara juga hendaklah mempunayi kuasa yang tidak terbatas bagi mengawal pergerakan orang-orang dari kawasan-kawasan lain di Malaysia ke dalam Borneo Utara, selain daripada yang bekerja dengan Persekutuan di Borneo Utara.

• Perkara ini dikemukakan demi menjaga kepentingan penduduk Sabah dan Sarawak supaya peluang-peluang yang terdapat di kedua negeri ini tidak diperolehi oleh orang luar. Ini memberi keuntungan kepada Sabah dan Sarawak kerana peraturan ini akan menyekat kemasukan orang-orang luar dn sesiapa yang mahu memasuki negeri-negeri ini perlu mendapat kebenaran kecuali yang bekerja dengan kerajaan Persekutuan.

Perkara empat - Pelajaran

• " sistem pendidikanyang ada di Borneo Utara sejkarang hendaklah dikekalkan dan diletakkan di bawah kuasa kerajaan Negeri."Pelajaran sebenarnya hendaklah djadikan perkara Persekutuan, tetapi polisi dan sistem pentadbiran pelajaran di Sabah dan Sarwak berdasarkanperkara ini dikekalkan sepertimana kemahuan kerajaan negeri-negeri terebut sehinggalah kerajaan ini bersetuju mengubahnya. Dalam hal ini memberi peluang kepada kerajaan negeri menkaji perkara tersebut sebelum mengubahnya tau meminda sistem pendidikan di Sabah dan Sarawak untuk kepentngan rakyatnya sendiri.

Perkara lima - Perkhidmatan Awam

• " Pengambilan perkhidmatan Awam oleh rakyat Borneo hendaklah dilaksanakan dengan secepat mungkin"

• Tuntutan 20 perkara menekankan supaya pengambilan pegawai-pegawai baru di Borneo Utara hendaklah diberi keutamaan kepada penduduk di wilayah itu. Ini adalah bertujuan membuka peluiang kepada Bumiputera dan mengelakkan bukan Bumiputera terutama kaum Cina daripada menguasai perkhidmatan ini kerana kaum ini lebih maju dalam pemdidikan berbanding penduduk tempatan .

• Dalam perkara ini dinyatakan juga pelbagi hal yang menyentuh bidang perkhidmatan awam persekutuan, perkhidmatan awam persekutuan dengan negeri-negeri, pinjaman-pinjaman pegawai-pegawai, sekatan mengenai pembuangan kerja, penurunan pangkat kakitangan awam dan suruhanjaya-suruhanjaya dalam perkhidmatan awam.

•  Selain itu suruhanjaya perkhidmatan awam berasingan hendaklah ditubuhkan di tiap-tiap negeri. Bagi menjaga kepentingan perkhidmatan awam di negeri-negeri Borneo, pegawai-pegawai yang ada termasuk pegawai-pegawai dagang dinaikkan pangkat untuk ditukarkan ke perkhidmatanPersekutuan, tetapi tidak boleh ditukarkan keluar dari wilayah-wilayah Borneo tanpa persetujuan mereka.

Perkara enam– Kerakyatan

• "saranan-saranan dalam perenggan 148 (k) Laporan Suruhanjaya Cobbold hendaklah merangkumi hak-hak kewarganegaraan rakyat Borneo Utara dalam Persekutuan tertakluk kepada pindaan-pindaan berikut:

    a) perenggan kecil (I) tidak harus mengandungi

        peruntukan menetapkan selama lima tahun.

    b) Demi menyelaraskan kepada undang-undang kita, 

        perenggan kecil (ii) (a) hendaklah berbunyi "tujuh daripada 

        sepuluh tahun" dan bukannya "lapan daripada dua belas tahun"

  c) Perenggan kecil (iii) seharusnya tidak mengandungi 

     sekatan berhubung dengan kewarganegaraan ibu bapa seseorang 

     yang lahir di Borneo Utara  selepas Malaysia  mestilah menjadi 

        warganegara persekutuan . 

• Berdasarkan syarat kerakyatan yang dikemukakan ini, tidaklah sewenang-wenangnya untuk menjadi warganegara Sabah dan Sarawak. Syarat ini juga dapat menghad sesiapa yang layak sahaja untuk menjadi warganegara kedua-dua negeri ini.

Perkara tujuh- Dewan Undangan Persekutuan

• " ini hendaklah mengambil kira bukan sahaja jumlah penduduk Borneo Utara tetapi juga saiz dan pretasinya dan dalam apa keadaan tidak harus kurang daripada Singapura."

• Dalam perkara pemilihan dewan Undangan Persekutuan pertimbngan bukan sahaja diberikan ke atas bilangan penduduk, tetapi juga kepada potensi dan prestasi negeri tersebut. Perlantikan juga tidak boleh kurang aripada Singapura, oleh itu tiap-tiap masjlis Undangan di Borneo hendaklah memilih 2 orang ahli Dewan Undangan Negara. 

• Sebagai tambahan, bilangan Dewan Undangan yang dilantik hendaklah ditambah 6 orang lagi kerana kemasukan Sarawak dan Sabah. Ahli-ahli baru yang dipilih dari Sabah ialah 16 orang dan Sarawak seramai 24 orang. (kerusi percantuman di antara Persekutuan dengan Singapura telah diperuntukan 15 kerusi untuk Sinagapuara)

Perkara lapan- Perlembagaan Negeri-negeri.

• "ketua -ketua Menteri hendaklah dipilih oleh anggota Majlis Perundangan tidak rasmi. Sistem Menteri yang sempurna hendaklah diwujudkan di Borneo Utara,"

Perkara sembilan– Kuasa Membuat Undang

• Pembahagian kuasa persekutuan dan Negeri seperti tercatat dalam Jadual 9, perlembaggaan Malaysia:

       

        Senarai 1  : Di bawah Kuasa Persekutuan

        Senarai 2  : Di bawah Kuasa negeri.

        Senarai 2A: Tambhan kepada senarai negeri bagi negeri-negeri 

                          di Borneo

        Senarai 3  : Di bawah kuasa bersama

        Senarai 3A: Tambahan kepada senarai bersama bagi 

                          negeri-negeri Borneo.

• Pembahagian kuasa membuat undang-undang dibahagikan kepada Majlis Undangan Persekutuandan Negeri. Majlis Undangan Persekutuan menentukan hal-hal ehwal luar, pertahanan, keselamatan dalam negeri, undang-undang sivil dan jenayah, peraturan dan pentadbiran keadilan, kerakyatan , jentera kewangan kerajaan, perdagangan, perniagaan dan perusahaan, perkapalan, perhubungan dan pengangkutan, kerja raya dan tenaga, ukur, buruh, koperasi hari-hari kelepasan, surat khabar, dan penyiaran dan syarikat-syarikat kerjasama.

• Sementara Majlis Undangan Negeri berperanan dalam perkar-perkara seperti undang-undang Islam, dan adat istiadat orang-orang asli, tanh, pertanian, hutan, kerajaan negeri, penyelidikan, ganti rugi dan sebagainya, bagi perkar-perkara yang termasuk dalam senarai bersama ialah kebajikan masyarakat, biasiswa, perlindungan binatang liar, ternakan, perncangan bandar dan luar bandar, pengemis-pengemis dan penjaja, kesatuan dan kebersihan awam, parit, dan tali air dan pemulihan tanah-tanah lombong.

Perkara sepuluh– Hak Keistemewaan Bumiputera

• Pada prinsipnya suku kaum Bumiputera di Borneo Utara hendalah menikmati hak-hak istimewa seperti yang dinikmati oleh kaum Melayu ketika ini tidak semestinya boleh digunakan untuk Borneo Utara.

• Hak kedudukan istimewa Bumiputera ini disediakan dalam Perkhidmatan Awam termaktub dalam Artikel 161 A Perlembagaan Persekutuan. dalam Artikel ini memberi kedudukan Bumiputera di Borneo Utatara dengan hak keistimewaan orang Melayu di bawah perkara 153.

Perkara sebelas- Peraturan Dalam Masa Peralihan

• "tempoh peralihan hendaklah tujuh tahun, dan dlam tempoh itu kuasa perundangan hendaklah diserahkan pada negeri Borneo Utara oleh Perlembagaan dan tidak sekadar diamanahkan kepada kerajaan negeri oleh kerajaan Persekutuan."

• Perkara ini dimasukkan ke dalam Perjanjian Malaysia atau Perlembgaan Persekutuan. tempoh peralihan diberi selama tujuh tahun dan kuasa perundangan adalah di bawah kuasa kerajaan Negeri. Tujuan tempoh peralihan ini adalah untuk membolehkan peningkatan kesedaran politik di kalangan rakyat negeri Sabah supaya mereka faham akan tangungjawab mereka sebagai pemimpin kerana mereka belum lagi mempunyai pengalaman dalam mentadbir negeri sendiri sebelum penubuhan Malaysia.

Perkara dua belas- Undang-undang masa Kini

• "undang -undang mengenai perkara-perkara Persekutuan yang baru sahaja dikuatkusakan dalam sesebuah Borneo sebelum hari Malysia, hendaklah dijalankan dan diteruskan walau pun di dapati tidak sesuai dengn sebarang peruntukan dalam perlembagaan sehingga diubah atau dibatalkan oleh kuasa tertentu."

• Perkara ini membincangkan tentang undang-undang Persekutuan yang dikuatkuasa di Borneo Utara sebelum hari Malaysia di negeri -negeri tersebut hendaklah dijalankan walupun diadapati tidak sesuai sehinggalah Perlembgaan diubah atau dipinda oleh mana-mana kuasa tertentu.